بطور کلی، دست با دو روش اشیا پیرامون را دستکاری می کند: گرفتن ظریف و گرفتن قدرتی. در گرفتن ظریف، نوک انگشت شست در مقابل نوک دیگر انگشتان بویژه انگشت اشاره قرار می گیرد و فرد را قادر می سازد تا اشیا کوچک را گرفته و دستکاری کند؛ به عنوان مثال در فعالیت بستن دکمه لباس یا کشیدن زیپ شلوار، از این نوع گرفتن استفاده می شود. در گرفتن قدرتی، کل مجموعه دست و انگشتان آن بکار گرفته می شوند. در اکثر موارد، نوع فعالیتی که فرد قصد انجام آن را دارد و ویژگیهای شی ای که قرار است گرفته شود، نوع الگوی گرفتن دست را تعیین می کند. معمولا اشیا متوسط و بزرگ با الگوی گرفتن قدرتی دستکاری می شود و اشیا کوچک با الگوی گرفتن دقیق که لازمه آن حس فراوان نوک انگشتان و انقباض دقیق عضلات کوچک کف دست است. رشد الگوی گرفتن اشیا توسط دست سه مرحله دارد:
- انگشت کوچک و انگشت حلقه زودتر از انگشتان شست و اشاره برای گرفتن اشیا، توسط کودک بکار گرفته می شوند.
- ابتدا کودک اشیا را صرفاً با کف هر دو دست می گیرد، سپس در ماه های بعدی برای گرفتن، از انگشتان دست نیز بهره می جوید.
- عضلات خارجی انگشتان دست (عضلات جلوی ساعد) زودتر از عضلات داخلی فعال می شوند. به عبارتی ابتدا گرفتن های قدرتی که محصول عضلات خارجی دست هستند، بوجود می آیند، سپس کودک انگشتان دست خود را بکار می گیرد تا اشیا کوچک اطراف خود را دستکاری کند
