آیا میدانستید اختلال طیف اوتیسم (ASD)، گاهی اوقات در کودکان مبتلا به فلج مغزی وجود دارد؟ این دو اختلال مبتنی بر عملکرد مغز هستند، اما به طور متفاوتی ظاهر می شوند. تفاوت این دو اختلال اینجاست که فلج مغزی بخشی از مغز را تحت تأثیر قرار می دهد که با تاثیر بر عملکرد حرکتی تظاهر پیدا می کند. در صورتی که اوتیسم بر تعاملات اجتماعی، زبان و رفتار تأثیر می گذارد. اگر می خواهید در رابطه با این دو اختلال بیشتر بدانید، تا انتهای این مقاله از سایت دکتر وحید بیاتی با ما همراه باشید.
✅ درباه شیوع اختلالات همراه در اوتیسم بیشتر بدانید
درباره اوتیسم بیشتر بدانید
اوتیسم یک اصطلاح کلی برای گروهی از اختلالات پیچیده عصبی رشدی است که با رفتارهای خاص و الگوهای تکراری که در اوایل کودکی ظاهر می شوند، نمود پیدا می کند.
در گذشته، متخصصان اوتیسم را به سه نوع طبقه بندی می کردند:
- اختلال اوتیسم
- سندرم آسپرگر
- اختلال نافذ رشد (PDD)
با این که این اختلالات طبقه بندی شده بود، گاهی اوقات تشخیص آن ها از یک دیگر بسیار دشوار بود و شباهت های بسیار زیادی میان دسته های مختلف این اختلال وجود داشت. تفاوت و تمایز بین دسته بندی های ایجاد شده، به قدری کم بود که باعث سردرگمی پزشکان می شد.
بنابراین این دسته‌ها به مروز زمان ادغام شدند. دسته بندی کلی جديد همچنین علائم همه انواع شناخته شده قبلی را در بر گرفت. این وضعیت اکنون اختلال طیف اوتیسم (ASD) نامیده می شود.
اوتیسم طیف وسیعی از علائم را در بر می گیرد. این علائم می تواند شامل اختلالات بسیار خفیف تا شدید در عملکرد باشد که به طور جدی بر زندگی روزمره فرد تأثیر می گذارد. البته شدت و علائم ممکن است در هر فرد مبتلا به این اختلال متفاوت باشد.
به عنوان مثال، یک کودک با ASD خفیف ممکن است بتواند کارهای روزمره خود را درست مانند دیگر کودکان هم سن و سال خود انجام دهد.
از طرف دیگر، یک کودک ASD که علائم شدیدتر و گسترده تر را تجربه می کند، ممکن است در یادگیری، اجتماعی شدن، ارتباط و انجام عملکردهای معمول زندگی روزمره دچار مشکلات شدید شود.
اگرچه کودکان مبتلا به اوتیسم بسته به شدت ابتلا به این بیماری، علائم کاملا متفاوتی از خود نشان می دهند، برخی از رایج ترین علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ارتباط چشمی ضعیف
- اشتغال با برخی اشیاء یا برخی موضوعات خاص
- مشکل در نگاه کردن به مسائل از دیدگاه دیگران
- طغیان های عاطفی
- تأخیر در گفتار (گفتار درمانی در کودکان مبتلا به اوتیسم در این زمینه لازم است)
- ناتوانی در درک زبان بدن و لحن صدای دیگران
- ناتوانی در درک و تفسیر حالات چهره دیگران
- انجام رفتارهای تکراری
- بروز رفتار وسواسی
- حساسیت به لمس و صدا
- گفتار نامناسب یا نابهنجار و یا سکوت در مدت زمان های طولانی
- مشکل در تعامل در موقعیت های اجتماعی، از جمله ناتوانی در دوست یابی
- تکان دادن دست ها به صورت مکرر
کودکان مبتلا به طیف اوتیسم همیشه علائم یکسانی را نشان نمی دهند و میزان هر یک از علائم بسته به شدت کلی اختلال در یک کودک، می تواند متفاوت باشد.
علاوه بر این، کودکانی با رشد معمولی وجود دارند که به طور معمول تنها یک یا دو مورد از علائم فوق را بروز می دهند که این موارد نگرانی قابل توجهی ایجاد نمی کند.
رابطه میان اختلال اوتیسم و فلج مغزی
مطالعات نشان می دهد 7 درصد از کودکان مبتلا به فلج مغزی از اختلال طیف اوتیسم هم رنج می برند. شاید این برای تان جالب باشد که بدانید اوتیسم در کودکان مبتلا به فلج مغزی بیشتر از کودکانی است که این اختلال را ندارند. اما رابطه بین این دو اختلال چیست؟در ادامه مقاله به بررسی های بیشتر در رابطه با این موضوع خواهیم پرداخت.
مطالعات نشان می هد اوتیسم در آن دسته از کودکان مبتلا به فلج مغزی غیر اسپاستیک، به ویژه نوع هیپوتونیک، در مقایسه با کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، بیشتر بروز پیدا کرده است.
همچنین نتیجه برخی از مطالعات حاکی از آن است که انواع اختلالات ژنتیکی خاص در کودکان، می تواند همچنین بر عواملی که در ایجاد هر دو اختلال (فلج مغزی و اوتیسم) نقش دارند، تأثیر بگذارد.
برای مثال، انواع اختلالات ژنتیکی خاص می‌توانند علاوه بر رشد حرکتی غیرطبیعی، و نیز بر رشد غیرطبیعی فکری و ارتباطی-اجتماعی نیز نقش داشته باشد.
درمان اوتیسم با توجه به وجود اختلال فلج مغزی
یکی از موثرترین عوامل درمان اختلال طیف اوتیسم مداخله زودهنگام است که به طور قابل توجهی به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می کند. مداخله زودهنگام به معنی پیگیری درمان از تولد تا سه سالگی کودک است.
راهکارهای درمانی مختلف دراین زمینه شامل تمرینات کاردرمانی است که به کودکان کمک می‌کند صحبت کنند، راه بروند، فعالیت‌های روزمره و شخصی خود را انجام دهند و با دیگران تعامل داشته باشند.
علاوه بر مداخله درمانی زودهنگام، درمان های دیگر برای کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- رفتار درمانی
- ارتباط تقویتی
- رویکردهای غذایی
- داروها
- مکمل
- طب جایگزین
اگرچه هیچ درمان کاملی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد، اما تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند با رویکرد درمانی مناسب علائم این اختلال را تا حد ممکن کنترل کنند و زندگی پرباری داشته باشند.
برای مثال برای کودکی با علائم خفیف اوتیسم ممکن است انجام دادن های فعالیت های اجتماعی در محیط تحت کنترل موثر باشد. بنابراین برای این کودکان آموزش های فشرده مهارت های اجتماعی، چه توسط کاردرمانگر و چه توسط معلمان در محیط مدرسه مفید است.
اگر فکر می کنید فرزندتان اوتیسم دارد، چه باید کرد؟
تشخیص اوتیسم باید توسط یک پزشک فوق تخصص روان‌پزشکی اطفال و یا یک کاردرمانگر متخصص و با تجربه در حوزه کودکان تایید شود. برای تایید این مورد ممکن است نیاز به آزمون های مختلف باشد. بنابراین اولین اقدام توسط والدین، پیگیری تشخیص اختلال و مراجعه به کاردرمانی برای بررسی صحت آن و شروع روند درمان است.
مداخلات زودهنگام کاردرمانی بهترین نتایج را برای کودکان دارای فلج مغزی یا اختلال طیف اوتیسم و یا حتی هر دوی آن ها رقم می زند.
سخن آخر
در این مقاله، به رابطه میان فلج مغزی و اختلال طیف اوتیسم پرداختیم و همچنین رابطه میان اختلالات ژنتیکی و هر دوی این اختلالات را بررسی کردیم. اهمیت شناسایی و پیگیری درمان این اختلالات در سنین کودکی بسیار مهم است. به شکلی که می توان علائم را تا حد قابل توجهی کنترل کرد. با مراجعه به بهترین مرکز کاردرمانی می توانید اطلاعات دقیقی را در ارتباط با وضعیت فرزندتان و اقدامات درمانی لازم کسب کنید.
