کاردرمانی در فلج اِرب (آسیب شبکه بازویی)

فلج ارب (Erb’s palsy) در پی آسیب به اعصاب گردن نوزاد که به بازوی او وارد می شوند، در طی یک زایمان مشکل اطلاق می شود. کاردرمانی یکی از مداخلات زودهنگام و موثر در سال های اولیه زندگی کودک است، به طوری که در موارد خفیف تا متوسط این فلج بهبودی کامل را بدست می آورد. اما سوال اینجاست که علت فلج ارب دوشن چیست؟ علائم فلج ارب و همچنین نشانه های بهبودی در این عارضه چیست؟ آیا فلج ارب درمان می شود؟ کاردرمانی چه نقشی در بهبود فلج ارب دارد؟ به منظور آشنایی بیشتر با علل، علائم و تاثیر کاردرمانی در فلج ارب تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

فلج ارب چیست؟

فلج ارب که به آن فلج شبکه بازویی (brachial plexus palsy) یا فلج ارب دوشن (Erb-Duchenne palsy) نیز گفته می شود، وضعیتی است که در اثر آسیب عصبی در طول فرآیند زایمان ایجاد می شود. شبکه بازویی اعصاب براکیال (بازویی)، شبکه ای از اعصاب است که پیام هایی را از ستون فقرات به شانه ها، بازوها و دست ها ارسال می کند. این اعصاب حس و حرکت نواحی شانه، بازو، کف دست و انگشتان آن را تامین می کنند و در صورتی که این اعصاب در حین زایمان به شدت کشیده شوند ممکن است منجر به فلج موقت یا دائمی بازو شود.

انواع فلج ارب دوشن

پزشکان نوع فلج شبکه بازویی را بر اساس میزان آسیب به عصب شبکه بازویی تعیین می کنند. به طور کلی چهار نوع اصلی فلج شبکه بازویی وجود دارد.

۱- نوروپراکسی (Neuropraxia)

نوروپراکسی شایع ترین نوع فلج شبکه بازویی است و زمانی رخ می دهد که عصب کشیده شده، اما به هیچ وجه پاره نمی شود. نوروپراکسی می تواند باعث سوزش یا احساس سوزن سوزن شده و معمولاً تا ۳ ماهگی خود به خود برطرف می گردد.

۲- نوروما (Neuroma)

نوروما معمولا شدیدتر از نوروپراکسی است. هنگامی که نوروما رخ می دهد، بافت اسکار زمانی که خود را از کشش آزاد کرده، تشکیل شده و به شبکه سالم دیگر اعصاب فشار وارد می کند. به طور کلی، کودکان مبتلا به فلج نوروما ارب تا حدی بهبود می یابند.

۳- پارگی (Rupture)

پارگی هنگامی رخ می دهد که عصب شبکه بازویی پاره شود. پارگی ها نیاز به مراقبت های پزشکی شدیدتری دارند، زیرا بهبود نمی یابند. توجه داشته باشید که این آسیب ها معمولا به جراحی نیاز دارند تا رشته های عصبی آسیب دیده دوباره به هم پیوند بخورند.

۴- آوالسیون (Avulsion)

آوالسیون شدیدترین نوع آسیب عصبی است و زمانی رخ می دهد که عصب به طور کامل از طناب نخاعی پاره شود. متاسفانه این نوع از فلج شبکه بازویی می تواند باعث فلج دائمی یا ضعف عضلانی در بازوی آسیب دیده شود. همچنین می تواند به سندرم هورنر (Horner’s syndrome) منجر شده و باعث مشکل در تنفس، افتادگی پلک و مردمک های کوچک شود. جراحی ممکن است به ترمیم کشیدگی ها و پارگی عصب شبکه بازویی کمک کند، اما عصب آسیب‌دیده را نمی‌توان دوباره به نخاع متصل کرد.

علت فلج ارب چیست؟

فلج ارب اغلب به دلیل کشیدن یا کشش بیش از حد سر و شانه های نوزاد در طول زایمان سخت یا طولانی ایجاد می شود. اگر همزمان با عبور شانه ها از کانال تولد، سر و گردن نوزاد به پهلو کشیده شود، فلج ارب ممکن است ایجاد شود.

در طول زایمان‌های دشوار، پزشکان ممکن است مجبور شوند برای به دنیا آوردن نوزاد سریع حرکت کنند و ممکن است نیروی اضافی برای خارج کردن کودک از کانال زایمان اعمال کنند. این نیروی مضاعف می تواند گردن نوزاد را کشیده و منجر به فلج شبکه بازویی شود.

فلج شبکه بازویی همچنین می تواند به دلیل قرار گرفتن نوزاد در وضعیت نامناسب در رحم ایجاد شود. هنگامی که شانه نوزاد در پشت استخوان شرمگاهی مادر گیر کرده باشد به طوری که سرش در کانال زایمان بیفتد، ممکن است سبب کشیدگی اعصاب شبکه بازویی کودک شود.

لازم به ذکر است، خطر ابتلا به فلج ارب در نوزادانی که در طول تولد دچار دیستوشی شانه می شوند تا سه برابر افزایش می یابد. دیستوشی شانه زمانی اتفاق می افتد که سر نوزاد هنگام به دنیا آمدن، از رحم مادر و کانال زایمان خارج می شود، اما هر دو شانه در رحم مادر گیر می کنند.

عوامل خطر در بروز فلج ارب

چندین عامل خطر دیگر وجود دارد که می تواند شانس ابتلای کودک به فلج ارب را افزایش دهد که عبارتند از:

• زایمان سزارین
• افزایش وزن بیش از حد مادر
• کشیدن بیش از حد بازو نوزاد
• جثه بزرگ نوزاد یا وزن زیاد هنگام تولد
• دیابت مادر
• طولانی شدن مدت زایمان
• شکل کوچک یا غیر طبیعی لگن مادر
• استفاده از ابزارهای کمکی مانند فورسپس یا خلاء گیر

علائم و نشانه های فلج ارب

هنگام یک زایمان طبیعی دشوار، اعصاب شبکه عصبی بازویی که از گردن نوزاد به بازوان او وارد می شوند، کشیده شده و آسیب می بینند. این نوع از آسیب معمولا از نوع خفیف تا متوسط فلج ارب شناخته می شود. در موارد فلج ارب شدید، این اعصاب دچار پارگی شده و یا از نخاع جدا می شوند. از هر ۱۰۰۰ نوزاد متولد شده ۲ مورد آنها به فلج ارب مبتلا می شوند. به طور کلی علائم عمومی فلج ارب عبارتند از:

• ضعف و فقدان حرکت در بازوی آسیب دیده
• چرخیدن بازوی آسیب دیده به داخل و چسبیدن آن به بدن چسبیده
• کاهش قدرت گرفتن انگشتان دست
• بی حسی در بازو
• فلج جزئی یا کامل بازو

بهترین و تنها راه برای تعیین نوع فلج بازویی که کودک ممکن است داشته باشد، مراجعه به پزشک و انجام معاینات بالینی است. ارزیابی اولیه نقش بسزایی در درمان نوزادان دارد. پس از تشخیص می توانید بهترین گزینه های درمانی را برای وضعیت کودک خود تعیین کنید.

بیشتر بخوانید: اختلال حس عمقی و علایم آن در کودکان

روش های درمان فلج ارب در نوزادان

برخی از موارد خفیف فلج ناشی از فلج ارب در نوزادان می تواند خود به خود ظرف چند ماه برطرف شود، اما موارد شدیدتر نیاز به درمان جدی تری مانند درمان یا جراحی دارد. به طور کلی درمان های نوزادان مبتلا به فلج اعصاب شبکه بازویی عبارتند از:

• فیزیوتراپی
• کاردرمانی
• جراحی

فیزیوتراپی

یکی از روش های اصلی درمان فلج شبکه بازویی فیزیوتراپی است. این درمان به بهبود سفتی و بی حرکتی در بازوها یا شانه های کودک کمک می کند. درمانگران از تکنیک های ماساژ، تمرینات حرکتی و تجهیزات ورزشی برای بهبود حرکت و قدرت در بازوی آسیب دیده استفاده خواهند کرد. البته لازم به ذکر است که این روش معمولا به طور همزمان با تمرینات کاردرمانی به عنوان یک روش تکمیلی استفاده می شود. بهتر است بدانید که مداخلات زود هنگام می تواند تا حد زیادی از عوارض جدی این بیماری بکاهد. به والدین توصیه می شود که نوزادان می توانند فیزیوتراپی خانگی را از ۳ هفتگی شروع کنند.

کاردرمانی فلج ارب

کاردرمانی اغلب در موارد فلج ارب که پس از ۲ تا ۴ ماه به خودی خود بهبود نیافته اند استفاده می شود. کاردرمانی می تواند به کودک کمک کند تا قدرت انجام فعالیت های روزمره مانند برداشتن یک اسباب بازی یا بطری را افزایش دهد. یک کاردرمانگر از طیف وسیعی از تمرینات حرکتی برای بهبود عملکرد مفاصل و تون عضلات استفاده می کند. از آنجایی که کاردرمانی فلج ارب در نوزادان انجام می شود، نقش والدین در جلسات کاردرمانی بسیار حیاتی است. لذا در ابتدا به نقش والدین در جلسات کاردرمانی نوزادان و کودکان فلج ارب می پردازیم.

نقش والدین در کاردرمانی کودکان فلج ارب

زمانی که پزشک برای فرزندتان کاردرمانی تجویز می کند، کاردرمانگر ابتدا به ارزیابی میزان حرکاتی که نوزاد در بازو و شانه اش دارد، می پردازد. پس از ارائه آموزش های لازم به والدین، برنامه کاردرمانی نوزاد در منزل مرور می شود. کاردرمانگران آموزش هایی به والدین ارائه می دهند که عبارتند از:

• نوزاد را نگه داشته و حمل کنند.
• به نوزاد دست زده و دور او پتو یا ملحفه بپیچند.
• نوزاد را حمام کرده و لباس بپوشانند.
• به طرز بسیار آرام، تمرینات دامنه حرکتی مفاصل را در منزل انجام بدهند.

بهتر است در این گونه مواقع کاردرمانگران با نگارش لیستی از موارد احتیاطی، تمرینات دامنه حرکتی، بایدها و نباید های وضعیت بدنی نوزاد، تجویز های لازم را به صورت کتبی به والدین ارائه بدهند. توجه داشته باشید که شروع مداخلات پزشکی در نوزادان تازه متولد شده در ۲ هفته اول تولد از سوی پزشکان و کاردرمانگران رد شده است، زیرا انجام تمرینات دامنه حرکتی و حرکات غیر ضروری مفصل شانه ممکن است سبب خونریزی و تورم نوزاد تا قبل از سه هفتگی شود.

والدین با رعایت موارد زیر می توانند به کودک خود کمک کنند:

• در یادگیری برنامه کاردرمانی در منزل کوشا باشند.
• روش های مختلف حفاظت و وضعیت دهی بازوی کودک را فرا بگیرند.
• تا زمان بازگشت عملکرد بازوی نوزاد خود صبور باشند.

مدت زمانی که طول می کشد تا عملکرد بازوی نوزاد بازگردد به شدت آسیب اولیه (خفیف، متوسط و شدید) و محل آن بستگی دارد. در موارد خفیف تا متوسط، فلج ارب بعد از چند ماه التیام می یابد. در موارد شدید ممکن است کودک به چندین ماه یا چندین سال کاردرمانی و نیز احتمالا برای ترمیم پارگی عصب، به عمل جراحی احتیاج داشته باشد. مداخله زودهنگام بسیار مهم است. درمان کودک در اولین سال زندگی تاثیر عمده ای بر بهبود موفقیت آمیز او دارد.

مراحل کاردرمانی در فلج ارب

جلسات کاردرمانی بطور معمول ۲ هفته بعد از تولد آغاز گشته و تا زمان بهبودی و یا نیاز به انجام درمانهای اضافی (مانند جراحی)، ادامه می یابد. کاردرمانگران به منظور ارائه مراقبت کامل پزشکی به این کودکان، از کار تیمی بهره می گیرند. بنابراین با دیگر متخصصین سیستم درمان از قبیل پزشک اولیه، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی، متخصص مغز و اعصاب، گفتاردرمانگر و فیزیوتراپیست وارد تعامل می شوند.

کاردرمانگر در مورد چگونگی مراقبت از بازوی آسیب دیده نوزاد توصیه هایی به والدین ارائه می دهد. در مداخله کاردرمانی، کاردرمانگر اندام مبتلا را ماساژ داده و تمرینات حفظ دامنه حرکتی را بر روی نوزاد انجام می دهد. بر حسب شدت فلج ارب، میزان جلسات کاردرمانی در هفته تعیین می شود.

بر اساس شدت آسیب وارده، ۵ مرحله کاردرمانی برای فلج ارب تعریف می شود.

مرحله اول

در دو هفته اول بعد از تولد، کاردرمانگر در مورد نحوه نگهداری و وضعیت دهی مناسب نوزاد حین انجام کارهای روزمره از قبیل لباس پوشاندن، غذا دادن و تعویض پوشک به والدین آموزش می دهد.

همیشه باید بازو و شانه مبتلا را حمایت کرد، به عنوان مثال:

• همیشه با حلقه کردن دست دور قفسه سینه نوزاد را بلند کنید، نه با قرار دادن دست در زیربغل.
• طوری به دور نوزاد پتو بپیچند که دستان او نزدیک صورتش قرار بگیرند (یا بعبارتی به تنه نچسبند).
• هنگامیه نوزاد را جابجا می کنید، اجازه ندهید دستان او آویزان باشند.
• در زمان تعویض لباس نوزاد، به زور دستان او را نکشید.
• هنگام انجام فعالیتهای روزمره زندگی مراقبت لازم را به عمل آورید. به عنوان مثال:
• هنگام لباس پوشاندن نوزاد، ابتدا از اندام مبتلا شروع کنید.
• هنگام درآوردن لباس، ابتدا از اندام سالم شروع کنید.
• زیربغل نوزاد را خشک و تمیز نگه دارید.
• هنگام حمام کردن نوزاد، با یک دست شانه و استخوان کتف اندام مبتلا را حمایت کرده و با دست آزاد خود نوزاد را بشویید.
• هنگام شیر دادن نوزاد، بازوی مبتلا را در مفصل آرنج خم کرده و روی قفسه سینه قرار دهید. در این حالت، کودک را از هر دو سمت حمایت کنید.

بیشتر بخوانید: تقویت و رشد مهارت های حرکتی درشت با بازی

مرحله دوم

از هفته ۲ تا ماه چهارم، کاردرمانی با هدف بهبود دادن دامنه حرکتی، حسی و قدرت در بازوی کودک و همچنین، پیشگیری از کوتاهی عضلانی انجام می شود. به طورکلی، کاردرمانگر از این موضوع که کودک در مسیر رشد طبیعی خود قرار داشته و مهارتهای متناسب با سن خود را (مثلا کنترل سر) کسب کرده، اطمینان حاصل می کند.

کاردرمانگر در مرحله دوم اهداف زیر تعقیب می کند:

• تمرینات آرام و آهسته دامنه حرکتی برای اجتناب از کوتاهی عضلانی در ناحیه شانه و افزایش انعطاف پذیری مجموعه مفاصل شانه
• آموزش مهارتهای حرکتی به منظور ترغیب نوزاد به استفاده و تقویت عضلانی بازوی مبتلا به جای استفاده از حرکات جایگزینی که موجب از دست رفتن قدرت عضلات دست مبتلا می شوند.
• تحریک حسی اندام مبتلا با مواد و اشیایی که به لحاظ نرمی و زبری دارای بافتهای مختلف هستند. اینکار موجب می گردد که اندام مبتلا بین مواد مختلف تفاوت قائل شود.
• تمرینات تحمل وزن و اعمال فشار ملایم روی مفاصل اندام که موجب می شود کودک از اندام مبتلا آگاه شده و وضعیت های نرمال دست را بشناسد.

مرحله سوم

این مرحله از ۴ ماهگی تا ۶ماهگی به طول می انجامد. در این مرحله کاردرمانگر همچنان روی بهبود دامنه حرکتی، قدرت عضلانی و رشد و توسعه دیگر مهارتهای متناسب با سن کودک تمرکز می کند. او با استفاده از بازی درمانی کودک را ترغیب می کند تا از دستانش بطور همزمان برای بازی استفاده کند.

از طرف دیگر، کاردرمانگر ممکن است از توپهای ویژه برای افزایش حرکت، قدرت عضلانی، تعادل، هماهنگی و دیگر مهارتهای متناسب با سن کودک بهره بگیرد. همچنین در این مرحله کاردرمانگر ممکن است به منظور تشویق کودک به حرکت دادن بازو و جلوگیری از بدشکل شدن آن، اسپیلنت یا کینزیوتیپ تجویز کند.

مرحله چهارم

کاردرمانی مرحله چهارم از شش ۶ماهگی تا یک سالگی به طول می انجامد. کاردرمانگر همچنان روی بهبود دامنه حرکتی، حس و قدرت عضلانی تمرکز می کند. از طرف دیگر، او به کودک کمک می کند تا به مراحل رشدی مهم متناسب با سن خویش مانند نشستن، چهار دست و پا رفتن، ایستادن و گام برداشتن، دست پیدا کند.

در این مرحله، اقدامات کاردرمانگر در پیشگیری از کوتاه شدگی های عضلانی و تغییر شکل مفاصل موثر است. در مجموع، کاردرمانگر در این مرحله، اقدامات مراحل قبلی را تکرار کرده و نیز به منظور افزایش انگیزه در کودک، فعالیتهای متنوعی را برای بکارگیری اندام مبتلا، برای او تجویز می کند.

مرحله پنجم

این مرحله بسته به شدت فلج ارب از ۱سالگی تا ۴سالگی ادامه پیدا می کند. کاردرمانگر به کودک کمک می کند تا مهارتهای متناسب با سن (بازی کردن، گرفتن قاشق و مداد شمعی یا همان مهارتهای حرکتی ظریف انگشتان دست) خود را بدست آورده و حفظ کند.

او در این مرحله روی موارد زیر تمرکز می کند:

• مجبور کردن کودک به استفاده از اندام مبتلا با فعالیتهای خاص.
• کاردرمانگر کودک را تشویق می کند تا بطور همزمان از هر دو دست خود برای انجام فعالیتهایی مانند پرتاب کردن توپ یا بالا رفتن از نردبان استفاده کند.
• کمک به کودک برای انجام فعالیت‌های عادی روزمره زندگی.
• حتما در این فعالیتها گرفتن اشیاء کوچک باید گنجانده شود.
• افزایش قدرت و هماهنگی در بازو و انگشتان دست اندام مبتلا
• پیشگیری از شکل گیری بدشکلی های مفصلی

توجه داشته باشید که قدرت عضلانی اندام مبتلا ممکن است تا ۲ سالگی بطور کامل بر نگردد. بنابراین کاردرمانگر به کودک آموزش می دهد تا با استفاده از روش های دیگر، فعالیتهای روزمره زندگی از قبیل بازی کردن و گرفتن اشیاء کوچک را انجام دهد.

توصیه هایی به والدین و مراقبین کودک

‌کودک شما قادر به حرکت دادن اندام خود نبوده و یا فقط بعضی از حرکات را انجام می دهد. این نکته بسیار اهمیت دارد که شما تمرینات و توصیه های کاردرمانگر را در منزل ادامه داده تا از کوتاه شدگی های عضلانی پیشگیری کنید.

۱- فعالیتهای روزمره را برای کودک انجام دهید

توصیه مهم این است که تمرینات و فعالیتهای کاردرمانی را چندین بار در روز برای کودک انجام دهید. برنامه کاردرمانی در منزل باید به عنوان بخشی از زندگی روزانه کودک قلمداد شود. این برنامه باید در فعالیت های عادی کودک نیز (مانند تعویض پوشک، حمام کردن و لباس پوشیدن) گنجانده شود.

۲- آرام باشید

مطمئن شوید که تمرینات و فعالیتهای کودک را به آرامی و خیلی آهسته انجام می دهید. هنگامیکه کودک سرحال نیست، او را وادار به حرکت دادن بازو خویش نکنید. هنگام حرکت دادن بازو در مفصل شانه، اندام را در بالا و پایین مفصل محکم گرفته و بعد حرکت دهید.

 ۳- همواره از فعالیت‌های جدید استفاده کنید

هنگامیکه کودک بزرگتر می شود در موقع لزوم برای بهبود قدرت و هماهنگی در اندام مبتلا از فعالیتها و تمرینات جدید افزایش دامنه حرکتی استفاده کنید. این نکته خیلی مهم است که در خلال جلسات کاردرمانی در کلینیک، همین تمرینات را در منزل با کودک خود تکرار کنید.

۴- در مواقع لزوم تمرینات کاردرمانی را متوقف کنید!

اگر کودک شما زخم باز، بیماری عفونی یا تب دارد، اکیدا توصیه می شود که تمرینات کاردرمانی را در منزل متوقف کنید. همچنین توصیه می شود در هنگام بروز بعضی شرایط خاص مانند دررفتگی شانه یا آرنج، التهاب جوانی مفصل شانه، ویا آسیب بافت نرم کاردرمانی را متوقف کرده و منتظر باشید تا شرایط مجددا برای از سرگیری کار مهیا شود. حتما در صورت بروز مشکلاتی که سلامت کودک را تهدید می کند، کاردرمانگر کودک خود را جریان بگذارید تا شرایط ادامه یا عدم ادامه کاردرمانی را ارزیابی کند.

دستورالعمل کلی اینست که هر چه بیشتر به برنامه های کاردرمانی در کلینیک و انجام آن در منزل مقید باشید، شانس بهبودی کودک شما و بدست آوردن عملکرد در اندام مبتلا حتی هنگامیکه آسیب وارده شدید است، افزایش پیدا می کند.

 عمل جراحی در کودکان فلج ارب

کودکان مبتلا به موارد شدید فلج ارب معمولاً به جراحی برای ترمیم آسیب عصبی و فلج در بازو، دست، آرنج یا شانه نیاز دارند. انجام عمل جراحی زودهنگام بسیار مهم است، زیرا به تعویق انداختن جراحی فلج ارب می تواند شانس بهبودی کامل را کاهش دهد. نوع اصلی جراحی که برای درمان این بیماری استفاده می شود، انتقال عصبی است. پزشکان یک عصب سالم را از ناحیه دیگری خارج می کنند تا آن را به عصب آسیب دیده متصل کنند.در برخی موارد، انتقال تاندون نیز ممکن است انجام شود که شامل برداشتن تاندون از قسمت دیگری از بدن و انتقال آن به بازوی آسیب دیده برای بهبود تحرک است.

کلام آخر

در انواع خفیف فلج ارب، علائم کودک ظرف چند هفته پس از تولد برطرف می شود. اگر میزان آسیب متوسط باشد، اکثر کودکان ظرف ۴ تا ۹ ماه بهبودی کامل می یابند. بطور خاص، بازگشت عملکرد شانه و بازو طی ۴ تا ۶ ماه و بازگشت عملکرد ساعد به پایین بین ۷ تا ۹ ماه طول می کشد، اگرچه ممکن است تا ۲ سال نیز زمان ببرد.

اگر میزان آسیب شدید باشد، درمانهای دیگر مانند جراحی مورد نیاز است. پس از انجام جراحی، کاردرمانی ممکن است تا ۴ سال برای کودک انجام شود. در موارد نادر، کوتاهی عضلانی یا فقدان عملکرد اندام ممکن است دائمی باشد. در این موارد، کاردرمانی برای انجام فعالیتهای روزمره زندگی کودک، روشهای دیگر را به خانواده و به او آموزش می دهد. توجه داشته باشید که مداخلات زودهنگام می تواند به بهبود آسیب ها کمک کند، بنابراین پس از مشاهده علائم و تشخیص فلج ارب به بهترین مرکز کاردرمانی مراجعه نمایید.

سوالات متداول

آیا بازوی آسیب دیده کودک من می تواند دست من را احساس کند؟

در ابتدا، دست کودک شما احتمالا دچار بی حسی است. فرآیند بهبود کامل حس در اندام مبتلا حدود ۲ سال به طول می انجامد. زمانیکه اعصاب التیام یافتند، عضلات اندام شروع به فعالیت مجدد می کنند. قبل از بهبودی اعصاب، عضلات فلج بوده و ممکن است تحلیل بروند (آتروفی شوند). در این شرایط، کودک چیزی را در اندام مبتلا احساس نمی کند. به منظور بهبود حس اندام، کاردرمانگر از انواع ماساژ برای اندام مبتلا استفاده کرده و به آرامی روغن یا سایر متریال (مانند پارچه حوله ای یا انواع برس با درجات نرمی متفاوت) را روی آن مالش می دهد.

آیا خوابیدن روی شکم برای کودک مناسب است؟

پاسخ این سوال، بله است. اعمال فشار روی مفاصل دست و انجام تمرینات تحمل وزن، عضلات اندام مبتلا را تحریک می کند. در نهایت، اینکار باعث می شود که فرد از اندام مبتلا آگاه شده و آن را بکار گیرد.

آیا عضلات اندام مبتلا کودک من بطور کامل بهبود می یابد؟

عملکرد عضلانی به مدت زمان بهبودی بستگی دارد. قدرت عضلانی کودک بعد از سن ۲ سالگی ممکن است بر نگردد. بطور کلی هر چه زمان بازیابی قدرت عضلانی طولانی تر باشد، اندام مبتلا ممکن است کوچکتر و ضعیفتر از اندام سمت سالم باشد.