کاردرمانی به اشکال مختلف که همگی گویای یک واقعیت هستند، در کتب مرجع و سایت های علمی تعریف می شود. اگر به دنبال تعریف ساده ای از این رشته توانبخشی هستید، شاید این یکی، کوتاه و در عین حال جامع باشد: “کاردرمانی عبارت است از ارزیابی و درمان مهارتهای روزمره زندگی (و از جمله مهارتهای شغلی) در افراد مبتلا به بیماریهای جسمی و اختلالات ذهنی (شناختی) به منظور رشد و توسعه، اصلاح و حفظ این مهارتها”. با وجود تعاریف گوناگونی که در رسانه ها، محافل و سایت‌های علمی و نیز دیگر فضاهای مجازی پیرامون این رشته دانشگاهی ارائه می شود، هنوز هم باورهای غلطی در بین مردم درباره آن رواج دارد که در ادامه به پنج مورد از آنها اشاره می شود.

۱. کاردرمانگران برای پیدا کردن شغل یا درمان مشکلات شغلی به شما کمک می کنند!
•واقعیت: بر طبق انجمن کاردرمانی آمریکا، کاردرمانگران در طول عمر افراد به آنها کمک می کنند تا در کارهای مورد علاقه شان یا اموری که نیاز دارند انجام بدهند، از طریق استفاده درمانی از فعالیت‌های روزمره زندگی (اکوپِیشن ها)، مشارکت داشته باشند. یافتن شغل برای افراد، متناسب با توانمندیهای آنها یا رفع مشکلات شغلی (که در پی بیماری بوجود آمده) تنها یکی از موارد متعددی است که کاردرمانگران قادر به انجام آن هستند. آنها می توانند در امور مربوط به تحصیل، شغل، سلامت، ارتباطات افراد با یکدیگر، فعالیت های تفریحی، اوقات فراغت، معنویات و دیگر مهارتهای روزمره زندگی به افراد کمک کنند.
۲. کاردرمانی همانند فیزیوتراپی اندام فوقانی (دست) است!
•واقعیت: کاردرمانی بر جنبه هایی از زندگی افراد (فعالیت های روزمره زندگی) تاکید می‌کند که برای آنها مهم یا معنادار بوده و سعی دارد موجب موفقیت بیشتر افراد در این زمینه ها شود. اما یک فیزیوتراپیست بر حرکت یک اندام و تحرک فرد متمرکز می گردد. اما اینکه چطور این حرکت در زندگی روزمره جاری و ساری می شود، از وظایف کاردرمانگران است. اگرچه کاردرمانگر و فیزیوتراپیست به دنبال اهداف و برونداد های مشابهی در مراجعین خود هستند، بین آنها تفاوت قابل توجهی در زمینه نحوه مداخله و نوع تکنیک درمانی به منظور حل این معضلات مشترک وجود دارد. یک کاردرمانگر با عواملی سر و کار دارد که موجب موفقیت شخص در زندگی شده و آن را به جریان می اندازد.
۳. در کاردرمانی فقط کاردستی ساخته شده و بازی انجام می شود!
•واقعیت: کاردستی و انواع بازیها، روش های درمانی با ظاهر مبدل هستند. این بدان معنا است که کاردرمانگران با استفاده از این دو روش، برنامه درمانی خود را برای مراجع، هدفمند و جذاب کرده تا به اهداف درمانی مد نظر خود دست پیدا کنند. از طرف دیگر، ساختن کاردستی و انجام دادن بازی، بیشتر از آن چیزی که مراجعین می توانند تصور کنند، خواص درمانی دارند. همین نکته باعث می شود که کاردرمانگران به عنوان ابزار درمانی قدرتمند از این دو در کار خود استفاده کنند. در پایان اینکه کاردستی و بازی تنها دو روش از روش های درمانی بیشماری هستند که در مراجع ایجاد انگیزه کرده و او را در کسب اهداف درمانی یاری می رسانند. روش های درمانی متنوعی وجود دارد که کاردرمانکر به صلاحدید خود و شرایط مراجع از آنها استفاده می کند.

۴. من به کاردرمانی نیاز ندارم، من سالم هستم…!
•واقعیت: بله این مطلب درست است که کاردرمانی می تواند به رفع ناتوانائیها و بیماریها کمک کند. اما یک کاردرمانگر می تواند بر جنبه های مختلف زندگی اشخاص تاثیر گذار بوده، و در تمام مراحل زندگی، به افزایش استقلال و کارآمدی افراد کمک کند. کاردرمانگر همیشه با بهره گیری از یک رویکرد همه جانبه و همچنین با ایجاد مهارتها و سازگاریهای لازم در فرد و محیط اطراف او، به شخص امکان می دهد تا از زندگی خویش بیشترین بهره ممکن را ببرد.
۵. کاردرمانی فقط در مراکز پزشکی وجود دارد!
•واقعیت: مراکز پزشکی یکی از محل های رایجی هستند که کاردرمانگران در آن مشغول به کار می شوند اما به هیچ عنوان تنها محل فعالیت کاردرمانگران محسوب نمی شود. در مجموع، از شایع ترین محل های اشتغال کاردرمانگران می توان به بیمارستانها، کلینیکهای خصوصی، مدارس، مراکز جامع توانبخشی، مراکز بهزیستی و مبتنی بر جامعه و خانه های بهداشت اشاره کرد. واقعیت اینست که کاردرمانگر در هر جایی می تواند مشغول به کار شود. همه ما در زندگی روزمره دارای نقش های متعددی هستیم که کاردرمانگر می تواند برای ایفای هرچه بهتر آنها به ما کمک کند.
در پایان پس از نکاتی که پیرامون کاردرمانی گفته شد، می توان تعریفی ساده از کاردرمانگر ارائه داد: “کاردرمانگر کسی است که مهارت های لازم برای شغل زیستن را به افراد آموزش می دهد”.